Rośliny iglaste, popularnie nazywane iglakami, ze względu na swoją zmienność, stanowią bardzo różnorodną grupę roślin i odgrywają ważną rolę w naszym ogrodzie, ponieważ większość z nich jest zimozielona.

I w momencie, kiedy drzewa czy krzewy liściaste, zgubią już swoje ulistnienie na zimę (i nie są tak dekoracyjne, jak ma to miejsce w sezonie), wówczas to właśnie rośliny iglaste stanowią ozdobę naszego ogrodu.

Wyjątek stanowią niektóre gatunki, takie jak np.: modrzew, miłorząb, cypryśnik czy metasekwoja. Tak naprawdę możemy się cieszyć iglakami przez cały okrągły rok i to nie tylko ze względu na ich przeróżny pokrój czy barwę, ale też ze względu na różne formy ich ulistnienia.

Uprawa

Warunki uprawy tej grupy roślin bywają różne. Pomimo tego, z powodzeniem możemy uprawiać wiele gatunków roślin iglastych, ponieważ po pierwsze: wykazują się one różną mrozoodpornością, a po drugie: my sami mamy również wpływ na powodzenie uprawy naszych roślin, m.in. poprzez wybór odpowiedniego stanowiska, ich właściwą pielęgnację czy chociażby okrywanie wrażliwszych gatunków na zimę.

Większość gatunków roślin iglastych może rosnąć w glebach o różnej żyzności, jednak na gleby słabe, lekkie i piaszczyste, nadają się najbardziej sosny i jałowce, natomiast gleby wilgotne i podmokłe odpowiednie będą np. dla żywotnika, cypryśnika czy dla niektórych świerków.

Dla większości iglaków, najlepszy jest lekko kwaśny odczyn gleby, ale obojętny lub lekko zasadowy, nie powinien stanowić problemu w ich uprawie.

Sadzenie

W przypadku roślin iglastych, najpopularniejszym i najlepszym terminem sadzenia jest wiosna, czyli okres od marca do maja. Możemy je sadzić również latem i jesienią, należy tylko pamiętać o tym, by rośliny w, obficie podlewać – zwłaszcza w pierwszym i drugim roku, po to, by po pierwsze nie tylko szybciej się ukorzeniły (jeszcze przed nadejściem zimy), a po drugie, by w razie wystąpienia suszy lub wietrznych dni, nie powodowało to ich przesuszenia, gdyż rośliny mają wtedy większą transpirację.

Czynniki takie, mogą powodować u roślin tzw. suszę fizjologiczną, więc pamiętajmy o podlewaniu roślin! Po posadzeniu nie tylko podlewamy rośliny do pełnego nasączenia bryły korzeniowej, ale także ściółkujemy powierzchnię wokół nich torfem, bądź  korą drzew iglastych.

Gdy kupujemy rośliny iglaste, pamiętajmy by kupować je zawsze z bryłą ziemi, dlatego że wiosną i latem sadzimy je na taką samą głębokość, jak rosły w szkółce, bądź w pojemniku. Jesienią natomiast zaleca się sadzić rośliny o 2-3 cm głębiej. Przed sadzeniem roślin wykopuje się dołki, które powinny być dwukrotnie większe niż dana bryła korzeniowa, by móc roślinę wygodnie postawić, a następnie obsypać ziemią.

W przypadku roślin balotowanych, możemy je sadzić od końca sierpnia aż do października. Ważna jest także rozstawa sadzenia samych roślin, gdyż większość odmian osiąga inne rozmiary, zarówno w okresie swojego wzrostu, a także jeśli chodzi o ich rozmiary docelowe. Bardzo często jednak o tym zapominamy i sadzimy rośliny iglaste zbyt gęsto, by otrzymać natychmiastowy efekt. W efekcie tego, rośliny wzajemnie się zagłuszają i rywalizują ze sobą o stanowisko, czyli o słońce, wodę oraz składniki pokarmowe zawarte w glebie, tracąc przy tym swój naturalny, właściwy pokrój.

W dodatku nadmierna ilość roślin często powoduje za duże zacienienie w naszym ogrodzie. Gatunki i odmiany wrażliwsze na mróz, należy sadzić w miejscach zacisznych, osłoniętych od wiatru.

Pielęgnacja

Rośliny iglaste są dość łatwe w uprawie i zazwyczaj nie wymagają silnego nawożenia do właściwego wzrostu, jednak warto zasilać je nawozami wolno rozkładającymi się w okresie wiosennym, najlepiej w maju.

Nie wymagają również systematycznej ochrony przy pomocy środków chemicznych, gdyż w większości przypadków rośliny iglaste, są odporne na choroby czy szkodniki.

Wyjątek stanowią świerki, które w cieplejsze i suche lata bywają atakowane przez przędziorki. Jeśli chodzi o cięcie iglaków, należy dostosować je do cech poszczególnych rodzajów, gatunków oraz odmian, gdyż jedne rośliny znoszą zabieg cięcia lepiej, inne gorzej.

Zabieg cięcia dobrze znoszą takie gatunki jak: żywotniki, cyprysiki, choiny, cisy, jałowce, cypryśniki, metasekwoje, miłorzęby czy niektóre gatunki świerków. Zazwyczaj nie ma potrzeby przycinania jodeł, chyba że zachodzi konieczność usuwania pędów uszkodzonych, czyli chorych, uschniętych czy przemarzniętych.

Do najtrudniejszych gatunków, jeśli chodzi o cięcie i formowanie zaliczyć można sosny. W przypadku tego gatunku, zabieg należy przeprowadzać w ściśle określonej fazie tzw. świeczki.

Ogólnie zaleca się cięcie wiosenne roślin, głównie w kwietniu i w maju, jeszcze przed rozpoczęciem okresu wegetacji oraz latem – w okresie od czerwca do lipca, nie później. Należy również pamiętać o tym, że rośliny iglaste, co jakiś czas, w okresie jesiennym zrzucają swoje igliwie, co jest zjawiskiem naturalnym i nie należy się tym niepokoić.

Zastosowanie w ogrodzie

Wybierając iglaki do swojego ogrodu, oczywiście poza ich walorami dekoracyjnymi, należy wziąć pod uwagę również ich funkcję, jaką będą w nim spełniać. Pod tym względem wyróżnić można:

– żywopłoty i szpalery – są podstawowym elementem większości ogrodów, ponieważ to właśnie je sadzimy w pierwszej kolejności, jeśli chodzi o nasz przyszły ogród. Coraz częściej sadzimy je również na etapie samej budowy domu. Dlaczego? Dlatego, że to właśnie dzięki żywopłotom chcemy zapewnić sobie zarówno odrobinę intymności, ale też pewnego rodzaju bezpieczeństwo, odgradzając się w ten sposób od sąsiadów, bądź ulicy i chodnika, czy chociażby od dzikich zwierząt.

– iglaki strukturalne – pełnią rolę szkieletową całego ogrodu, bądź danej kompozycji. Stanowią elementy ogrodu, wokół których tworzy się pozostałe, zazwyczaj niższe nasadzenia. Większość drzew iglastych doskonale nadaje się do pełnienia funkcji strukturalnych w naszym ogrodzie, nie tylko ze względu na swoją wysokość, ale też ze względu na regularną, strzelistą budowę koron.

– iglaki wypełniające – jak sama nazwa wskazuje, pełnią rolę „wypełniaczy” dla roślin strukturalnych w naszym ogrodzie. Posiadają one przeróżny pokrój (kolumnowy, stożkowy, rozłożysty czy kulisty) i osiągają najczęściej małe czy średnie rozmiary. Wypełnianie poszczególnych kompozycji ogrodowych, powinno się więc opierać na zasadzie kontrastu – zarówno jeśli chodzi o pokrój, jak i kolorystykę roślin, gdyż nie ma tu miejsca na przypadki.

– solitery – to rośliny, które posiadają bardzo oryginalny pokrój, bądź ciekawą kolorystykę. Nie powinno się ich znaleźć za dużo w naszym ogrodzie, ponieważ są to okazy, które zazwyczaj nie potrzebują już dodatkowego towarzystwa innych roślin. Wolą „błyszczeć” w pojedynkę, dlatego nie rzadko bywają przez nas dodatkowo eksponowane, w celu podkreślenia swoich niezwykłych walorów dekoracyjnych.

– rośliny okrywowe – to rośliny, które poprzez swoje gałęzie i ulistnienie bądź swój rozłożysty czy płożący pokrój, pokrywają znaczną powierzchnię gruntu. Zazwyczaj stosuje się je w miejscach, takich jak: skarpy, zbocza czy w pasie pomiędzy ogrodzeniem, a chodnikiem oraz w takich miejscach, gdzie raczej trudno byłoby nam założyć trawnik. Ze względu na swój pokrój czy wysokość, mogą być również wykorzystywane w kompozycjach ogrodowych jako rośliny najniższego piętra.

Więcej o iglakach?

Posłuchaj 20 odcinka podcastu, w którym o iglakach mówimy więcej i dzielimy się z Wami naszymi ulubieńcami.

20 odcinek Przesadzonego Podcastu

Masz problem z wyborem odpowiedniego gatunku?

Wpadnij na Przesadzoną Grupę Ogrodową- chętnie Ci doradzimy.

PRZESADZONA GRUPA OGRODOWA